درروزهای جنگ تحمیلی که به قول یکی از دوستان غبار جنگ در کشور موج می زد بچه ها بازیهای زیبایی توی کوچه ها داشتند . یه عده عراقی می شدند یه عده ایرانی و شروع می کردند به جنگ و درگیری . به تناسب محل حضورشان سنگر می گرفتند یکی پشت یه تپه شن و یکی پشت دیوار و یکی توی جویهای بزرگ اون زمان کوچه ها و خیابونها که هنوز سطحش مثل حالا پوشیده نبود . اسلحه ها شونم جالب بود . یه تکه چوب یا یه خط کش بزرگ یا اسلحه های تمام پلاستیک ساخت وطن . همین بازی توی خونه ها هم رواج داشت با این تغییر که والدین اونها را هدایت می کردند و سعی داشتند گروه ایرانی را پیروز میدان کنند . همیشه عراقیها اسیر یا کشته یا متواری می شدند . سنگرها و خاکریزهاهم درخانه یادر پناه پدر بود یا مادر و یا پدربزرگها و مادر بزرگ. خانه های وسیع میدان بزرگی برای دویدن و تیراندازی بود .اما حالا. اولا دیگه از اون بازیها خبری نیست . حالا ترمیناتور 3و4و.. حالا آی جی آی 1و2و.. حالا بازیهای اکشن آمریکایی شده بازی زنگ تفریح بچه ها . سنگرها وخاکریزهاشون تغییر کرده .دیگه پدرمادرا حوصله ندارند اونا روپشت سرشون تحمل کنند .یاباید پشت مبلهای بلند استیل و یا پشت تلویزیونهای 50اینچ سنگر بگیرند ، یا زیزمیزهای نهار خوری که بخش زیادی از خونه رو به خودش اختصاص داده. حرکت کم شده و سنگرها نامطمئن . اما اگه ماهواره داشته باشن بازی جور دیکست و خانوادگی میشه . دراینصورت بازی عوض میشه .ادای شبکه های من وتو وفارسی وان در می یارن.یکی خواهر میشه یکی برادر یکی شوهر خواهر و یکی دوست شوهر خواهر و یکی دوست یرادر و... اونوقتا که بازی ایرانی عراقی می کردن تا یه جا اشتباه می شد والدین می گفتن نه اینجوری نیست .رزمنده ها کشته نمی شن .شهید میشن .بگو شهید شد.اما امروز مامان با تلفن حرف می زنه بابا با اینترنت چت کرده و بچه ها یکی آرایش میکنه و دیگری به دنبال فرصتی برای گرفتن دست دوست شوهر فرضیشه و... باید چه کنیم ؟ چه کنیم .؟ خیلی فاصله گرفتیم وبازگشت به معنویت هزینه های بسیار داره . باید چه کنیم؟مسئولین فرهنگی کشور کجایند ؟ غیر ازاون که اونور آبه . منظورم اینهاییست که هنوز نرفتن!!...
خاکریز
نوشته شده توسط : محمد - تاریخ : چهارشنبه 91/10/13 ساعت 9:15 ص
مطلب بعدی :
پدیده ای که پدیده شد
