برف یکی از نعمتهای بزرگ پروردگار عالمیان است که درهرکجا که بیایدکشاورزان را خوشحال می کند و به طبع آن وفور نعمت را درسال آینده به همراه دارد .درروستاهاهرچه ببارد مردم آن بازدست به آسمان دارند که خدایا شکر وباز آرزوی باریدن دارند . نه نگاهی به دست رفتگر دارند برای برفروبی نه شهرداری . صبح روز بعد چکمه ها را می پوشند وراهها را باز می کنند وراه زندگی را ادامه می دهند و منتظر باران و برف بعدی هستند . اما در شهر وضع تفاوت می کند . دریک نقطه از شهر تا برف می بارد عوامل شهرداری دست به دست هم می دهند وسعی در تمیز کردن خیابان دارندودر یک نقطه از شهر چون حاشیه نام دارد کسی به کسی نیست وتا خداوند آفتاب داغش را مامورآب کردن برفها نکند مردم باید ازروی یخها تردد کنند و دست وپاشکسته روانه بیمارستانها شوند و یا به دلیل نداشتن هزینه بیمارستان به شکسته بندیها مراجعه کنند . چون جمعیت این مناطق فشرده است وشرافت و عزت انقلابی هم دارند هنگام انتخابات سعی در حضور پای صندوقها دارند به همین دلیل تمامی آنهایی که رای می خواهند در دوران انتخابات با مراجعه به مساجد و سخنرانی قولهای فراوان می دهند که چه می کنیم وچه خواهیم کرد . باید رفت و دید مناطقی چون شهرک شهید رجایی یا همان قلعه ساختمان قدیم را .خواجه ربیع و شهرک قدس .اسماعیل آباد و مهر آباد و امیر آباد را که حالا با نامهای دیگری مزین شده اند . باید دید که بعد از یک هفته از بارش برف در مشهد هنوز مردم نمی توانند در کوچه ها و خیابانهای آن به راحتی تردد کنند . وهیچ سهمی از چهل تن نمک شهرداری نداشته اند . ببینید !!.
خاکریز
نوشته شده توسط : محمد - تاریخ : جمعه 91/10/15 ساعت 10:10 ع
مطلب بعدی :
پدیده ای که پدیده شد