روزهای آخر ماه مبارک رمضان سپری می شود ودقیقه های برگشت ناپذیر می گذرد . زبانهای خشکیده در دهان و شکمهای خالی از طعام جایی برای استغاثه و درخواست و طلب از خدا نمی گذارد . البته این خود همان است که خدا می طلبد . اما
این ساعات و دقایق از محبوبترین ساعات و دقایق یک مومن است . هنگامی خدااز او می خواهد به ستایش و تسبیح او بپردازد . ایستاده ، نشسته، خوابیده به راست و چپ . این یعنی که خدا می خواهد بنده اش دراستغاثه باشد و مدام او را در نظر داشته باشد . از خدا بخواهد برای خود وبرای دیگران .برای همین شب قدر را آفرید و برای همین مشخص نکرد که قطعا کدام شب ، شب قدر است تا بهانه ای شود برای حضور بندگانش بر درگاهش . تا راه باز باشد که اگر شبهای گذشته نیامدی امشب بیا و اگر شام نیامدی سحر بیا . او می خواهد که ببخشاید . حال بهانه اش را تو بیاور . حرم ائمه ..کربلای معلا . گنبد خضرا .بقیع غریب . یا حرم خدا مسجدالحرام . از کجا دست به سویش دراز می کنی و الهی العفو می گویی . اگر مسجدی هم در نزدیکی خانه ات نبود بر بام خانه برو واز آنجا الغوث الغوث بخوان .می بینی چه راهها در پیش گذاشته تا او را بخوانیم . و من ترجیح می دهم چوپانی باشم در دل شب دربیابانی تاریک و هم صداباگوسفندان که قطعا آنان نیز تسبیح گوی پروردگارند،و به شکر نعمتهای فراوان خدا بپردازم تا درخواست نعمتهَای نداده خدا که به حتم حکمتی در ندادنش نهفه بوده یا من شایسته اش نبودم .
والهی عاقبتمان را ختم به خیرفرما....
