نمیدانم دراین چند روزه اخیر تصاویر گرسنگان شاخ آفریقا را دیده اید؟ کاری نداریم که اینها مسلمانند یا غیر مسلمان . اینان انسانند واز جنس خودمان .از همان خاکو گلی که خداوند درآن روح دمید و شد انسان . یا به عبارتی فرزندان آدمو حوا . یعنی برادران وخواهران ما . واقعا تا حالا اینگونه به آنها نگاه کرده ایم؟ چه دردآور است وقتی شکمهای به پشت چسبیده شان را مشاهده می کنیم .کودکانی که برای لقمه نانی نگاهشان به آسمانو زمین است که شاید از آسمان محموله ای به عنوان کمک واز زمین ریشه گیاهی شاید به جامانده از دهان وحوش نصیبشان شود. لقمه های لذیذ افطار وسحرحراممان می شود وقتی دستان ناتوان کودکانی را می بینیم که از گرسنگی نمی توانند حشرات را از روی خود دورکنند. کاری ندارم که حاکمان آن کشور چه می کنند و آمریکاییها گندم به دریا می ریزند ودر پرتغالواسپانیاو آلمان جشنواره له کردن خوراکیهای مازاد برمصرفشان رادر کف خیابانها برگزار می کنند. ما چه می توانیم انجام دهیم ؟ میهمانیهایی که لقمه های لذیذش میهمانان را به نوشیدن آب لیمو برای حضم آن وادار می کندوگاهی روانه بیمارستان میکند و غذاهای دست نخورده ای که روانه زباله دان می شود. آیا روزی نوبت ما نمیشود که برای لقمه نانی خشکیده و ریشه درختی .... کلو والشربو ولا تسرفوا
