این روزها روزهای سرنوشت ساز برای دانش آموزان است . فرا رسیدن امتحانات یعنی چیدن محصول برای دانش آموزان . پس باید همه کارها را کنار گذاشت و فقط برای جمع آوری محصول تلاش کرد . خب عده ای هم برای کسب درآمد یا سودجویی یا کامیابیهای خود به دنبال جذب برخی دانش آموزان هستند که با نشان دادن باغ سبزو سرخ به آنها وعده اول شدن در کنکور می دهند و خود ر ا خدمتگزار میدانند . آنها خدمتگذار هستند مواظب باشید .

  یه لحضه مکان نما رو روی مزار شهید نگه دار

  چه روزهایی داشتیم با اینا . چه شبها که تا به صبح گاهی از آرزوها مون برای هم می گفتیم گاهی از گذشته هامون . چه شبهایی با غلامرضا تابه صبح اسلحه به دوش توی کوچه وخیابون شهر نگهبانی می دادیم . لحضه شهادت احمد دیدنی بود . آرپیچی به دوش شاید صد متری خاکریز عراقیها. نشانه گرفته بود تانک پشت خاکریز روکه... گلوله کالیبر 50 سینه احمدو شکافت . آخ که چه لبخندی داشت احمد لحضه آخر .  

جمعه برای دیدار دوستان رفته بودم بهشت رضا . دیدم تعدادی از خانواده ها بر مزار عزیزانشون نشستند و یاد ها تازه می کنند . به ذهنم رسید برای یه کار تحقیقی که دارم احوالی ازبعضی خانواده ها به طور تصادفی بپرسم . بعد از صحبت با هر کدومشون یه جوری خجالت کشیدم . هر کدوم یه مطلبی رو یادآور شدن که من غافل از اونا بودم . اما حرفای یه مادر شهید دلمو ترکوند .عرق شرم به پیشانیم نشست . می گفت .شما دیگه خانواده شهدا رو فراموش کردین . شما کم کم شهدا رو هم فراموش می کنین . سه ساله هیشکی در خونه منو نزده حالمو بپرسه . اینجا هم که میام وقت مراسمها همتون از سرخاک بچه من رد می شین میرین سراغ بزرگان . منظورش اشاره به مزار سرداران شهید بود . اونجا حلقه می زنید از اونا می گید و... دلم کباب شد . با خودم گفتم پس این ایام الله ها که نهادها و ادارات این همه آمار سرکشی از خانواده شهدا میدن کجا میرن . از کدوم شهدا سرکشی می کنن . مگه تو مشهد چندتا شهید داریم . اصلا چیکار کنیم که شهدا فراموش نشن . یعنی ما شهدا رو فراموش نکنیم . شهدا که مارو فراموش نکردن . آخه همه جا تو زندگی ماها سرک می کشن و حلال مشکلاتمونن . یه چیزایی به فکرم رسید شاید بتونم قدمی بردارم . اما تنهایی سخته کمک می خوام . کمک .. چه جوری میشه با شهدا دوست بشیم ؟

این روزها آخرین روزهای گرامیداشت مقام معلم و کارگر است . آنان که نقششان در زندگی بشر تاثیربسیار دارد و معلم:
روزی مرا در کلاس اول راهنمایی به دفتر فراخواند . گفت : امروز صبرکن باهم به خانه تان برویم . کلاس درس تمام شد . گفت صبرکنیم دوستانت بروند بعد ما برویم . بعد از نیم ساعتی سوار ماشین ژیانش شدیم و به سمت روستای ما در 5کیلومتری مدرسه حرکت کردیم . به من نگفت چه کار دارد .وقتی رسیدیم تنور داغ بود و نان آماده . همراه با مادرم سرتنور نشست . چند لقمه نان خورد و با او همسخن شد . مرا فراخواند و گفت داخل ماشین یک بسته ای است بیاور . مقداری لباس در سایزهای اعضای خانواده برایمان خریده بود . وقت رفتن مبلغ 5000 ریال پول به مادرم داد که برای ایام عید هزینه کند . آن روزها حقوق کارگری پدرم 80 ریال در روز بود . هرگزنفهمیدم چگونه مارا نشان کرده بود . و چگونه سایزهای ما را بدست آورده بود . فقط می دانم تاثیر کارش در آن لحظه های سخت زندگی آنقدر بود که اکنون هر کودک محروم . هرافتاده در راه و هر گرفتار مرا به یاد محبت خانم مقصودی معلم حرفه وفن سال 1355در مدرسه فیروزآباد می اندازد .ومعلم ومعلم ومعلم ... گرامی باد مقام معلم .

وناگاه...
پراز عطر گل یاس شدآن خانه خشتی پراز نور.پرازشور.پرازبال وپرحوربهشتی . زمان مات . خداگرم مباهات .که احسن چه گلی خلق نمودی . علی گرم مناجات پراز نغمه ی تکبیر سماوات .
که ناگاه ..
قدم زد به روی بال ملک عمه سادات . همان غیرت حیدر . همان عصمت صدیقه حیدر . همان زینت دامان علی . زینت دامان پیمبر . همان زینت دامان خدا . زینت محشر .همانی که از او زنده شد پیکر مکتب و همان معنی مذهب . همان نور که تابیددر آن شب .همان دلبر شیرین حسین بن علی .
حضرت زینب (س)

گردو خاک لباستون رو نتکانید . عکساتون رو هنوز چاپ نکنید . دفتر خاطراتتون رو ببندید و یه جای مطمئن بذارین و ورق نزنید . ترکشای پوسیده ای که شاید پیدا کردید و با خودتون آوردین توی یه پارچه سبز بپیچید و توی صندوقچه اسنادتون یا جواهراتون بذارین . اگه پلاکی به نامتون زده شده یه جایی آویزون کنید که چشم کسی بهش نیفته . چفیه . آره چفیه تون رو نشورید همونجوری بذارین تو کمد لباساتون . برا کسی از خاطراتتون تعریف نکنید . آخه دل اونهایی که نرفتن کباب می شه . غصه    می خورن . آه می کشن . بذارین یه کم بگذره بعد همه چیزو رو نمایی کنید . ..
اومدین ؟ رسیدین خونتون ؟ چشماتونو باز کنید خواب بودید ! باور می کنید رفته باشین معراج شهدا ؟ باور می کنید رفته باشین قتلگاه شهدا ؟ باور می کنید رفته باشید قطعه قطعه بهشت رو دیده باشید ؟ . خوش به حال اونایی که سعادت داشتند و شهدا طلبیدنشون ورفتند راهیان نور . اونایی هم که نرفتن از شهدا بخوان که روزیشون بشه و عازم بشن .
افسوس که خیلی تغییرات دادن . باشه بقیه برای مطلب بعد ...؟

باپایان یافتن زمستان سال 1388 بهار سال 1389 ازراه رسید . بهاری که بیشتر دوستداران ولایت و رهبری منتظر شنیدن سخنان مقام معظم رهبری بودند تا تکلیف خود در سال جدید را بدانند . مقام معظم رهبری با نام گذاری سالها با عنوانهای مختلف سعی در هدایت جامعه و مسوولین به سمت اعتلای جامعه اسلامی دارند . نامگذاریهایی که اگر به آن خوب توجه شود براساس شرایط و نیاز جامعه بوده و نوعی به هم پیوستگی نیز در آن مشاهده می شود . حضرت آقا امسال را سال همت مضاعف و کار مضاعف نام نهادند تا با تلاش و جدییت مدیران اجرایی نظام عرصه های سازندگی و علمی و اقتصادی و سیاسی کشور وارد مرحله جدیدی از پیشرفت شود . مردم نیز وظیفه دارند در عرصه های مختلف در رسیدن به این هدف مهم تلاش کنند تا دست استعمارگران و انحصارطلبان عرصه های اقتصادی جهان از ایران کوتاه شود و به خودکفایی در تمام زمینه ها دست یابیم . انشاالله

باتوجه به تعداد شرکت کنندگان سه وبلاگ زیر به عنوان برتر انتخاب شدند که لازم جهت هماهنگی  با شماره ای که برایشان ارسال شده تماس بگیرند. از دیگر شرکت کنندگان نیز تشکر می شود . خدا قوت  .
http://www.lashgare27.blogfa.com/
http://www.pelake59.blogfa.com/
http://31enghelab.blogfa.com/

آه جبهه کو برادرهای من . خوش به حالتون که دارین در کاروانهای راهیان نور ثبت نام می کنین . فکرنمی کنم مسافرتی بهتر و با ارزشتر از بازدید ازمناطق عملیاتی هشت سال دفاع مقدس باشه . جایی که در ایام نوروز بازدید میلیونی داره . راستی اینها که می رن اونجا بازدید ؛دنبال چی می گردن ؟چی گم کردن ؟ قبلیها چی پیداکردن ؟چرا اگه یه مرتبه برن دوست دارن هرسال ثبت نام کنن و دوباره و سه باره برن ؟ خوبیه جوونهامون رو باید اونجا ببینی . عاشقی رو باید اونجا لمس کنی . وقتی ورودی یادمانها کفشاشون رو در میارن و با اشکشون خاک پاک اونجا رو معطر می کنن . سربه سجده می گذارن و باخدای خودشون ....خوش به سعادتشون